Arnhem,
29
juli
2012
|
02:00
Europe/Amsterdam
Marianne Vos pakt goud in de wegrace
LONDON (ANP) - De olympische wegrace in Londen kreeg zondag met Marianne Vos een meer dan terechte winnares. De 25-jarige Brabantse geldt al enkele jaren als de beste wielrenster ter wereld, maar te vaak ging het bij wereldkampioenschappen - en 4 jaar geleden in Peking - mis. Met een langgerekte juichkreet passeerde Vos de finishstreep op The Mall. ,,Onderweg dacht ik al: dit is misschien wel de dag dat alles samenkomt.’’
Vos had tijd om na te denken, want het koersverloop verliep volgens een droomscenario. De regen maakte het al zwaarder voor de rensters terwijl Ellen van Dijk, Loes Gunnewijk en Annemiek van Vleuten de concurrentes nooit rust gunden. ,,Dit was het plan’’, vertelde Vos, die het in tegenstelling tot Peking (puntenkoers) droog hield bij de huldiging.
Misschien was de ontlading toen groter omdat Vos na een mislukte wegrace op de baan alsnog het goud pakte. ,,Dat speelde zeker mee destijds, maar ik ben nu gewoon ook 4 jaar ouder. Het is wel zo dat ik deze medaille hoger inschat.''
Na haar wereldtitel in Salzburg (2006) volgden liefst vijf WK’s waarbij Vos genoegen moest nemen met zilver. Een obsessie was het niet geworden, vertelde ze. ,,Al heb ik met deze medaille om mijn hals misschien makkelijk praten.’’ Het verhaal was vrijwel altijd identiek; Vos en haar ploeggenoten hadden de koers gedomineerd tot er een Italiaanse in de sprint nog net langszij kwam. ,,We wisten dat we er een harde koers van moesten maken. Ik voelde me goed en wilde dat op het 'moment suprême' afmaken.''
Vos kwam voorop met de rappe Britse Lizzy Armitstead, de Russische Olga Zabelinskaja en de Amerikaanse Shelley Olds, een snelle finisher die met een lekke band moest afhaken. ,,Jammer voor haar’’, zei Vos. Ze meende het oprecht, maar wist ook dat het beter was met drie vrouwen voorop. ,,Die Russische ging meerijden omdat ze sowieso een medaille zou pakken.’’
Achter het drietal ging het hard, maar het gat bleef richting Buckingham Palace intact. ,,Rustig blijven, geen fouten maken’’, schoot het door haar hoofd. Ze dacht ook aan de boodschap die ze mee had gekregen van baancoach Robert Slippens. ,,Veel mensen zeggen: je moet ervan genieten. Hij schreef: vergeet niet te winnen.’’ Dat deed ze met een lange sprint, die Armitstead te machtig was en Nederland het eerste goud bezorgde. ,,Ik kan niet zeggen wat het precies voor me betekent. Het is zo lang een droom geweest.
>> Lees meer over de Spelen op www.nocnsf.nl/london2012
Vos had tijd om na te denken, want het koersverloop verliep volgens een droomscenario. De regen maakte het al zwaarder voor de rensters terwijl Ellen van Dijk, Loes Gunnewijk en Annemiek van Vleuten de concurrentes nooit rust gunden. ,,Dit was het plan’’, vertelde Vos, die het in tegenstelling tot Peking (puntenkoers) droog hield bij de huldiging.
Misschien was de ontlading toen groter omdat Vos na een mislukte wegrace op de baan alsnog het goud pakte. ,,Dat speelde zeker mee destijds, maar ik ben nu gewoon ook 4 jaar ouder. Het is wel zo dat ik deze medaille hoger inschat.''
Na haar wereldtitel in Salzburg (2006) volgden liefst vijf WK’s waarbij Vos genoegen moest nemen met zilver. Een obsessie was het niet geworden, vertelde ze. ,,Al heb ik met deze medaille om mijn hals misschien makkelijk praten.’’ Het verhaal was vrijwel altijd identiek; Vos en haar ploeggenoten hadden de koers gedomineerd tot er een Italiaanse in de sprint nog net langszij kwam. ,,We wisten dat we er een harde koers van moesten maken. Ik voelde me goed en wilde dat op het 'moment suprême' afmaken.''
Vos kwam voorop met de rappe Britse Lizzy Armitstead, de Russische Olga Zabelinskaja en de Amerikaanse Shelley Olds, een snelle finisher die met een lekke band moest afhaken. ,,Jammer voor haar’’, zei Vos. Ze meende het oprecht, maar wist ook dat het beter was met drie vrouwen voorop. ,,Die Russische ging meerijden omdat ze sowieso een medaille zou pakken.’’
Achter het drietal ging het hard, maar het gat bleef richting Buckingham Palace intact. ,,Rustig blijven, geen fouten maken’’, schoot het door haar hoofd. Ze dacht ook aan de boodschap die ze mee had gekregen van baancoach Robert Slippens. ,,Veel mensen zeggen: je moet ervan genieten. Hij schreef: vergeet niet te winnen.’’ Dat deed ze met een lange sprint, die Armitstead te machtig was en Nederland het eerste goud bezorgde. ,,Ik kan niet zeggen wat het precies voor me betekent. Het is zo lang een droom geweest.
>> Lees meer over de Spelen op www.nocnsf.nl/london2012
NOC*NSF - We winnen veel met sport
Wij dromen van een Nederland waarin iedereen geniet van sport. Want sport is passie, sport verbroedert en sport is gezond. Sport haalt het beste in mensen naar boven, zorgt voor vriendschap en voor respect.Ons doel is er voor te zorgen dat iedereen aan sport kan doen. Wij zorgen voor optimale sportomstandigheden in Nederland. Het gaat ons om meedoen en winnen. Winnen betekent excelleren in sport, medailles halen, maar ook onderzoek doen, mensen stimuleren iedere dag een beetje beter te worden, sport inzetten om obesitas tegen te gaan, Nederland veiliger en socialer maken.NOC*NSF is van en voor de sport in Nederland en is als Olympisch comité verantwoordelijk voor de uitzending van Nederlandse Olympische en Paralympische teams.