Arnhem,
26
oktober
2012
|
02:00
Europe/Amsterdam
Esther Vergeer last rust- en denkpauze in
WOERDEN - Esther Vergeer neemt nog even de tijd om over haar toekomst na te denken. De rolstoeltennisster zal om die reden niet deelnemen aan de komende toernooien om de Singles en Doubles Masters. "De prikkel ontbreekt nog.’’
Esther Vergeer is er nog niet uit en dat is ook niet zo vreemd, amper zes weken na het veroveren van haar zesde en zevende gouden Paralympische medaille in Londen. Ze won sinds 2003 alles wat er te winnen valt in haar discipline, is al jarenlang onaantastbaar de beste van de wereld en weet zich nu 470 singlepartijen (!) op rij ongeslagen. Winnen mag dan nooit vervelen, zoals ze zelf zegt, maar toch: waar liggen de nieuwe doelen? En vooral, kan ze nog de motivatie opbrengen om er weer een paar seizoenen aan vast te plakken?
" Ik ben er nog niet uit’’, geeft ze haar twijfels toe. "Londen ligt inderdaad nog maar zes, zeven weken achter me. Direct na terugkeer in Nederland werd ik meegezogen in huldigingen, sponsorbijeenkomsten en mediaverplichtingen. De rust is inmiddels weer wat teruggekeerd. Maar ik moet echt voor mezelf concluderen dat ik sinds de Paralypische finales geen racket meer heb aangeraakt… Ik heb er gewoon nog geen behoefte aan. En daar ben ik zelf misschien nog wel het meest verbaasd over.’’
Juist dat gevoel heeft haar doen besluiten zich af te melden voor de twee toernooien die volgende maand op de kalender staan, de Singles Masters in Mechelen en de Doubles Masters in Amsterdam. De Masters staan te boek als de officieuze WK’s van het rolstoeltennis, normaliter een aantrekkelijke prooi voor de 31-jarige Vergeer.
"Voorheen zou ik al lang weer in training zijn geweest voor de Masters. Nu ontbreken de kriebels en de motivatie om weer op die baan te gaan staan. Dan vind ik het niet eerlijk tegenover mezelf, mijn tegenstanders en de organisatie van die toernooien om te gaan spelen en dan maar op routine te zien waar het schip strandt. Die knoop heb ik dus wel doorgehakt. Het zal even wennen zijn, maar deze toernooien zal ik vanaf de kant gaan volgen.’’
Over haar deelname aan het laatste evenement van dit jaar, de NK medio december, heeft ze nog geen beslissing genomen. "Dit is de eerste keer in mijn carrière dat ik zo lang stil heb gestaan. Oké, ik doe mijn normale oefeningen omdat ik dat gewoon nodig heb. Maar verder voel ik geen druk om de draad weer op te pakken. Ik heb mezelf wel voorgenomen om ergens volgende week weer een balletje te gaan slaan. Gewoon, zo maar. Om te zien hoe het voelt, even proeven. Die ervaring neem ik dan mee. Het gevoel wat ik daarna krijg zal ik laten meewegen in mijn beslissing over de NK. Ik laat het de komende tijd op me afkomen.’’
De gisteravond uitgezonden NOS-documentaire ‘Gouden Esther Vergeer: ‘Wat nu?’ gaf al een openhartig beeld van de lastige T-splitsing die de Woerdense voor zich ziet.
Ruim 400.000 kijkers kregen een openhartig beeld voorgeschoteld van een topsporter die worstelt met de keuze tussen de handrem of doorschakelen.
Esther Vergeer wil sowieso meer tijd gaan besteden aan haar Foundation om de gehandicaptensport nog meer onder de aandacht te krijgen. Maar verder? Het met de hand geschreven overzicht van wat ze allemaal nu doet, leuk vindt en zou kunnen gaan doen leverde tientallen omcirkelde ballonnetjes op. "Dat gaf overzicht. Maar nog geen duidelijke richting.’’
En zo moet zoals zo vaak de tijd haar dat inzicht gaan geven. Het betekent praten, heel veel praten met de mensen die dichtbij haar staan. En nadenken, de storm die in haar hoofd rond raast tot bedaren weten te krijgen. "Ik weet wel dat je geen definitief besluit moet nemen als je in deze gemoedstoestand verkeert. Je wordt nog te veel beïnvloed door gedachten en gevoelens die van rechts naar links schieten. De twijfel zal op gegeven moment vanzelf een richting uitgaan die goed voelt. Ik ben een doener. Het is niet iets waar ik me prettig bij voel. Maar in dit geval zal ik het moeten accepteren. Wat dat betreft ben ik al wel een fase verder.’’
Foto: Esther Vergeer na haar goud in het enkelspel in Londen (foto: Jurjen Engelsman)
Bekijk hier de NOS-documentaire Gouden Esther Vergeer: "Wat nu?"
Esther Vergeer is er nog niet uit en dat is ook niet zo vreemd, amper zes weken na het veroveren van haar zesde en zevende gouden Paralympische medaille in Londen. Ze won sinds 2003 alles wat er te winnen valt in haar discipline, is al jarenlang onaantastbaar de beste van de wereld en weet zich nu 470 singlepartijen (!) op rij ongeslagen. Winnen mag dan nooit vervelen, zoals ze zelf zegt, maar toch: waar liggen de nieuwe doelen? En vooral, kan ze nog de motivatie opbrengen om er weer een paar seizoenen aan vast te plakken?
" Ik ben er nog niet uit’’, geeft ze haar twijfels toe. "Londen ligt inderdaad nog maar zes, zeven weken achter me. Direct na terugkeer in Nederland werd ik meegezogen in huldigingen, sponsorbijeenkomsten en mediaverplichtingen. De rust is inmiddels weer wat teruggekeerd. Maar ik moet echt voor mezelf concluderen dat ik sinds de Paralypische finales geen racket meer heb aangeraakt… Ik heb er gewoon nog geen behoefte aan. En daar ben ik zelf misschien nog wel het meest verbaasd over.’’
Juist dat gevoel heeft haar doen besluiten zich af te melden voor de twee toernooien die volgende maand op de kalender staan, de Singles Masters in Mechelen en de Doubles Masters in Amsterdam. De Masters staan te boek als de officieuze WK’s van het rolstoeltennis, normaliter een aantrekkelijke prooi voor de 31-jarige Vergeer.
"Voorheen zou ik al lang weer in training zijn geweest voor de Masters. Nu ontbreken de kriebels en de motivatie om weer op die baan te gaan staan. Dan vind ik het niet eerlijk tegenover mezelf, mijn tegenstanders en de organisatie van die toernooien om te gaan spelen en dan maar op routine te zien waar het schip strandt. Die knoop heb ik dus wel doorgehakt. Het zal even wennen zijn, maar deze toernooien zal ik vanaf de kant gaan volgen.’’
Over haar deelname aan het laatste evenement van dit jaar, de NK medio december, heeft ze nog geen beslissing genomen. "Dit is de eerste keer in mijn carrière dat ik zo lang stil heb gestaan. Oké, ik doe mijn normale oefeningen omdat ik dat gewoon nodig heb. Maar verder voel ik geen druk om de draad weer op te pakken. Ik heb mezelf wel voorgenomen om ergens volgende week weer een balletje te gaan slaan. Gewoon, zo maar. Om te zien hoe het voelt, even proeven. Die ervaring neem ik dan mee. Het gevoel wat ik daarna krijg zal ik laten meewegen in mijn beslissing over de NK. Ik laat het de komende tijd op me afkomen.’’
De gisteravond uitgezonden NOS-documentaire ‘Gouden Esther Vergeer: ‘Wat nu?’ gaf al een openhartig beeld van de lastige T-splitsing die de Woerdense voor zich ziet.
Ruim 400.000 kijkers kregen een openhartig beeld voorgeschoteld van een topsporter die worstelt met de keuze tussen de handrem of doorschakelen.
Esther Vergeer wil sowieso meer tijd gaan besteden aan haar Foundation om de gehandicaptensport nog meer onder de aandacht te krijgen. Maar verder? Het met de hand geschreven overzicht van wat ze allemaal nu doet, leuk vindt en zou kunnen gaan doen leverde tientallen omcirkelde ballonnetjes op. "Dat gaf overzicht. Maar nog geen duidelijke richting.’’
En zo moet zoals zo vaak de tijd haar dat inzicht gaan geven. Het betekent praten, heel veel praten met de mensen die dichtbij haar staan. En nadenken, de storm die in haar hoofd rond raast tot bedaren weten te krijgen. "Ik weet wel dat je geen definitief besluit moet nemen als je in deze gemoedstoestand verkeert. Je wordt nog te veel beïnvloed door gedachten en gevoelens die van rechts naar links schieten. De twijfel zal op gegeven moment vanzelf een richting uitgaan die goed voelt. Ik ben een doener. Het is niet iets waar ik me prettig bij voel. Maar in dit geval zal ik het moeten accepteren. Wat dat betreft ben ik al wel een fase verder.’’
Foto: Esther Vergeer na haar goud in het enkelspel in Londen (foto: Jurjen Engelsman)
Bekijk hier de NOS-documentaire Gouden Esther Vergeer: "Wat nu?"
NOC*NSF - We winnen veel met sport
Wij dromen van een Nederland waarin iedereen geniet van sport. Want sport is passie, sport verbroedert en sport is gezond. Sport haalt het beste in mensen naar boven, zorgt voor vriendschap en voor respect.Ons doel is er voor te zorgen dat iedereen aan sport kan doen. Wij zorgen voor optimale sportomstandigheden in Nederland. Het gaat ons om meedoen en winnen. Winnen betekent excelleren in sport, medailles halen, maar ook onderzoek doen, mensen stimuleren iedere dag een beetje beter te worden, sport inzetten om obesitas tegen te gaan, Nederland veiliger en socialer maken.NOC*NSF is van en voor de sport in Nederland en is als Olympisch comité verantwoordelijk voor de uitzending van Nederlandse Olympische en Paralympische teams.