Brons voor shorttracker Sjinkie Knegt

SOTSJI (ANP) - Alsof hij Nederland niet net het eerste olympisch eremetaal ooit had bezorgd op shorttrack, keek Sjinkie Knegt zaterdag al vooruit naar de finale op de aflossing. ,,De mooiste medaille moet nog komen’’, zei de 24-jarige Fries die op de 1000 meter het brons had veroverd. Slechts de Russen Victor An (goud) en Vladimir Grigorev moest Knegt voorlaten.

De twee ‘foprussen’, zoals bondscoach Jeroen Otter ze noemde, reden een tactisch ijzersterke finale. ,,De laatste drie ronden slalomden ze om en om. Als ik er langs had gewild, had ik door ze heen moeten rijden’’, vertelde Knegt. An, 8 jaar geleden namens Zuid-Korea in Turijn goed voor drie keer goud, werd met veel geld naar Rusland gelokt nadat hij met zijn eigen bond in conflict was geraakt. Grigorev is van oorsprong een Oekraïner.

Knegt was de dag begonnen met een op papier loodzware klus in de kwartfinales met onder anderen An en Charles Hamelin, winnaar van goud op de 1500 meter, als tegenstanders. ,,Ach, als ik een medaille wilde, moest ik ze ergens lozen.’’ Hij hoefde er niet eens veel voor te doen; attent achter An aanrijdend hoorde hij de Canadees achter zich onderuit gaan.

In de halve finale werd hij, gehinderd door de Zuid-Koreaan Lee Han-Bin, derde maar volgde alsnog toevoeging aan de finale. In de finale liet Knegt zich halfweg aftroeven door de Koreaan Sin Da Woon en de Chinees Wu Dajing en lag hij plots vijfde in plaats van derde. ,,Sjinkie ging te nochalant rijden’’, vond Otter. ,,Maar het is en blijft een apart mannetje. Ook op die vijfde plaats bewaarde hij de rust.''

Nadat Sin de Chinees licht hinderde, kon Knegt er alsnog langs om vervolgens de Koreaan met een ‘telescoopbeen’ op de streep te verslaan.

,,Ik heb er bijna geen woorden voor. Dit is echt geweldig. In de finale voelde ik me goed. Ik ben er voor gegaan’’, jubelde Knegt, die in het verleden nog wel eens het verwijt kreeg te afwachtend te rijden. Het was Sjinkie Plakband, herinnerde Otter zich ook. ,,In 2011 reden we in Azië en was ik zo ‘pissed’ dat Sjinkie met geknepen billen reed, alleen maar wilde volgen.’’ Otter zag het veranderen, voor het eerste bij het EK van 2012 waar Knegt de titel opeiste. ,,Toen durfde hij de wedstrijd te maken. En nu maakt hij snelheid, kijkt om zich heen en blijft altijd rustig. En dat finishen, daar trainen we heel veel op.’’

,,Ja, het is wel bijzonder, de Spelen zijn toch anders dan een wereldbeker of EK’’, moest Knegt ondanks al zijn nuchterheid toegeven. ,,Ik ben blij dat het lukt, dit kan maar één keer in de 4 jaar. En het is brons, maar het voelt als een overwinning.’’